Hrönn Ljótsdóttir, forstöðumaður Hrafnistu Ísafold í Garðabæ, líkur formlega störfum fyrir Sjómannadagsráð þann 1. maí eftir 37 ára fórnfúst og gott starf í forystusveit Hrafnistuheimilanna. Stjórn Sjómannadagsráðs kvaddi Hrönn með virktum á dögunum áður en hún brá sér í stutt en langþráð frí með eiginmanni sínum. „Undanfarin tvö ár hafa verið geysilega þung vegna veirunnar og satt að segja hélt ég að við ættum aldrei eftir að upplifa þann dag að loka yrði heimilunum fyrir gestum og í raun setja íbúa okkar í einangrun frá ástvinum og aðstandendum eins og gert var þegar verst lét og margt fólk veiktist. Því miður reyndist þetta nauðsynlegt,“ segir Hrönn sem hóf störf hjá Hrafnistu við Hraunvang í Hafnarfirði árið 1985, þá nýútskrifuð sem sjúkraliði frá Sjúkraliðaskóla Íslands. „Við áttum þá tvær dætur sem báðar fengu inni í leikskólanum Krummakoti sem Hrafnista rak innan veggja heimilisins og það var yndislegt. Andinn þar var eins og börnin væru í pössun hjá ömmu. “Hrönn segir að mjög sterk liðsheild hafi einkennt starfsandann á heimilinu enda starfsmannavelta þar lítil sem engin. „Þetta var mjög þéttur og góður hópur sem leiddi til mikillar vináttu meðal margra starfsmanna. Við erum til að mynda tíu konur sem höfum haldið saman í vinkvennahópi alla tíð síðan 1985 og við gerum reglulega eitthvað skemmtilegt saman. Það gera eiginmenn okkar líka, þeir fara árlega saman í kallaferð í sumarbústað. “Hrönn segist aldrei hafa ætlað að starfa í öldrun og séð sjúkraliðanámið sem leið til annarra verka. „En ég var í átján ár á Hrafnistu í Hafnarfirði og hef æ síðan starfað við málaflokkinn. Ég hefði ekki gert það hefði þetta ekki verið góður vinnustaður,“ segir Hrönn sem lauk fjögurra ára námi í félagsráðgjöf vorið 1996. „Ég var á meðan í íhlaupavinnu á Hrafnistu, m.a. í ráðningum sumarstarfsfólks og fleira og kom svo aftur í fullt starf að lokinni útskrift þegar formlega var stofnuð staða félagsráðgjafa þar sem ég fékk frjálsar hendur um þróun þess. Við settum m.a. á stofn starfsmannaskólann Öldubrjót þar sem fjölbreytt störf á hjúkrunarheimili voru kynnt. Einnig vorum við með samfélagskennslu sem einkum var sniðin að erlendu starfsfólki, þar sem Mímir sá m.a. um íslenskukennslu. Þetta var á þeim tíma sem mjög erfitt var að fá starfsfólk til starfa. Við auglýstum skólann og fengum mjög margar umsóknir. Skólinn starfaði um tíma og sú hugmynd hefur komið upp að endurvekja hann enda vakti Öldubrjótur mikla athygli og hlaut fleiri en eina viðurkenningu. Við settum einnig á fót dagendurhæfingu, endurhæfingarrými með innlögn, hvíldarendurhæfingu á Hrafnistuheimilunum fjórum sem þá voru við Brúnaveg í Reykjavík, Hafnarfirði, Víðinesi og Vífilsstöðum. Tveimur síðast töldu heimilunum var svo lokað þegar Hrafnista tók við rekstri nýs hjúkrunarheimilis í Boðaþingi í Kópavogi í mars árið 2010, þar sem Hrönn var ráðin forstöðumaður. „Ég var þar í fjögur ár, eða þar til Hrafnista tók að sér rekstur Nesvalla í Reykjanesbæ og tók í kjölfarið við rekstri Hlévangs. Þar var ég í þrjú ár og tók þá við rekstri Ísafoldar 2017 þegar samið var við Sjómannadagsráð um að Hrafnista tæki að sér reksturinn,“ segir Hrönn sem telur góðan tíma til að staldra við og hægja aðeins á. „Ég lofaði mér því eiginlega fyrir nokkrum árum að ég skyldi gera það þegar ég yrði sextug sem ég varð 6. apríl, en við Ísafold deilum sama afmælisdegi. “Hrönn segir alls óráðið hvað hún taki sér fyrir hendur að loknu fríi. „Ég ætla alla vega að byrja á því að taka það rólega í sumar, sinna barnabörnunum, kannski garðinum og svona. Þetta kemur allt í ljós, en svo mikið er víst að Ísafold er í góðum höndum. Hér er mjög heilsteyptur og lausnamiðaður starfsmannahópur sem ég dáist af, þar á meðal arftaka mínum hér, Söru Pálmadóttur. “

Meðfylgjandi mynd var tekin þegar stjórn Sjómannadagsráðs þakkaði Hrönn fyrir óeigingjarnt og fórnfúst starf í gegnum tíðina í þágu Sjómannadagsráðs og Hrafnistu. Með Hrönn á myndinni eru frá vinstri Guðmundur Helgi Þórarinsson, Sigurður Ágúst Sigurðsson, Árni Sverrisson, Sigurður Ólafsson, Aríel Pétursson og Jónas Garðarsson.